Saya selalu kehilangan barang. Tidak kiralah, barang yang paling besar atau barang yang paling kecil sekali pun. Saya pun hairan. Padahal saya bukan jenis yang pelupa. Ya. Benar. Saya tak lupakan awak pun.
Suatu hari saya kehilangan kad bank. Sudah puas saya cari dari tempat yang paling luas sehinggalah tempat yang paling buas. Huhu. Tak jumpa pun. Apelah nasib saya ini.
Masa saya tanya awak. Awak cuba buat suatu lawak yang dah basi. Saya rasa nak bagi penerajang je. Huhu. Tapi nasib baik saya seorang yang penyayang dan sabar. Bukankah bapak awak suka orang yang penyayang dan sabar. Tambahan pula saya seorang yang kacak. Lol. Ok itu tipu.
"Awak nampak kad atm saya tak?"
"Nampak"
"Mana?"
"Dalam hati saya. Cia cia cia cia"
Namun bila saya ingat-ingat balik, memang betul cakap awak. Kad bank tu dalam hati awak. Yelah. Kan masa saya bunuh awak. Saya robek dada awak guna sudu. Awak terkedu. Saya tumbuk dengan sebuah tumbukan padu ke muka awak. Awak terdiam. Mungkin sewaktu saya sibuk mencucuk-cucuk perut awak, kad atm saya terjatuh dari saku baju. Huhu. Malam nanti saya datang kubur awak. Tunggu eh. Awwwwwaaaaa.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan